kıta sahanlığı

[ad_1]

Ülke kıyılarına bitişik olan ve 200 m derinliğe veya bu sınırın ötesindeki su derinliğinin doğal kaynaklarının işletilmesine elverişli olduğu noktaya kadar, kara sularının dışında kalan deniz altı bölgelerinin deniz yatağı ve toprak altı kesiminin bütünü

Kıta sahanlığı, uluslararası hukukta belirli bir ülkenin kıyılarından deniz yatağındaki kaynaklar ve alanlar üzerinde sahip olduğu egemenlik haklarını ifade eden bir terimdir. Bu egemenlik hakları, söz konusu ülkenin kıyılarında başlayan ve genellikle deniz altı sırtlarını ve kıyıdan belirli bir uzaklıkta uzanan deniz tabanını içerir.

Kıta sahanlığı, deniz altı doğal kaynakların çıkarılması, keşfi ve araştırması konusunda bir ülkenin yasal yetkisini ifade eder. Bu kaynaklar arasında petrol, doğal gaz, mineral zenginlikleri ve denizel biyolojik çeşitlilik gibi önemli potansiyeller yer alır.

Kıta sahanlığının hukuki karşılığı, Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’nde (1982) belirlenmiştir. Bu sözleşmeye göre, bir ülke, kıyılarından 200 deniz mili uzaklığa kadar olan bir alanda kıta sahanlığı haklarını kullanır. Ancak, bu haklar, diğer ülkelerin kıyılarından belirli bir uzaklıkta başlayan kıta sahanlıklarıyla çakışması durumunda uluslararası müzakerelere tabidir.

Kıta sahanlığı kavramı, deniz hukukunun temel prensiplerinden biridir ve ülkelerin deniz kaynakları üzerinde egemenliklerini koruma ve yönetme hakkını tanır. Türkiye’nin de Karadeniz ve Akdeniz gibi deniz kıyılarına sahip olması, kıta sahanlığına ilişkin haklarını kullanma potansiyelini taşımaktadır. Bu haklar, uluslararası hukukun belirlediği çerçeve içinde diğer ülkeler ile müzakere ve uyum içinde kullanılmalıdır.
[ad_2]